Afgelopen zaterdag in het FD een reconstructie over de ‘redding’ van V&D. Diverse betrokkenen worden bij naam genoemd. Allen voorzien van hun bedrijfsnaam.
Zo niet de advocaten. Willem Jan van Andel, Jesse Zijlma en Tomas Steenmetser worden in het artikel meer dan eens bij naam genoemd, maar dat ze werken bij Wijn & Stael, BarentsKrans en Lexence blijft onvermeld. Waar ligt dat nou aan?
De tent of de vent?
Deze reeds lang bestaande vraag wordt door dit artikel helder beantwoord: het kantoor en haar naam en faam zijn ondergeschikt aan die van de individuele advocaat. Voor de advocaat en zijn ego is dit strelend (maar niet echt belangrijk, toch?). Voor de collegae die hebben bijgedragen aan het klaren van de klus “tot vijf uur s’ochtends” is het een miskenning van inzet en bijdrage.
Maar wat veel belangrijker is: voor het management van die kantoren is dit een lastig obstakel in hun ambitie om het kantoor als geheel (en niet alleen de z.g. rainmakers) te profileren. De criticasters binnen de maatschappen (en daar zijn er vrij veel van) zullen dit voorbeeld gebruiken om de aandacht en inzet voor een professioneel zakelijke profilering van het kantoor te doen verkleinen: “zie je wel, gewoon goed je werk doen is de beste reclame”.
Mediagenieke dossiers & bekendheid van advocaat: kip & ei?
Waren de genoemde advocaten al zo bekend dat ze een mediagenieke zaak kregen? Of worden ze juist bekend doordat ze dergelijke zaken behandelen. En wat was er eerder? Dat lijkt een filosofische vraag, maar legt u de vraag eens voor aan uw medevennoten of aan uw medewerkers. De verschillen in antwoorden zullen u verbazen.
Het huidige advocatenlandschap biedt een keur aan grote internationale kantoren, kleinere/goedkopere regionale kantoren, specialisten in grote steden, breed georiënteerde kantoren daarbuiten, niche kantoren, legal boutiques en origineel gespecialiseerde eenpitters. Daar tegenover staan cliënten die, hoewel zeer verschillend van elkaar, een aantal gezamenlijke verwachtingen hebben t.a.v. juridische dienstverlening (transparantie over werkzaamheden en kosten daarvan, meer begrip van mijn bedrijfstak, differentiatie in tarieven c.q. fixed fees/prijsafspraken, meer adviserend dan informerend of waarschuwend, meer oplossingsgericht dan probleemgericht). Hoe denkt u dat u en uw kantoor zich in dit speelveld kunnen onderscheiden?
Persoonlijke profilering: zinvol & noodzakelijk
Om voor cliënten een serieus gesprekspartner te zijn (of beter: te worden) is het van belang om door heb (h)erkend te worden. Om net iets boven het maaiveld uit te steken. Of, in goed Engels “to be noticed”. En voor vele advocaten is dat niet het geval. Die zijn slecht zichtbaar, laat staan herkenbaar. Die komen nooit en te nimmer in aanmerking voor een mediagenieke of intellectueel uitdagende zaak. Ze zijn de werkbijen van het kantoor. Onmisbaar als er veel werk is. Maar als de pijplijn aan dossiers dunner wordt? Dan moeten ze “naar buiten” om te netwerken, te acquireren, zaken naar zich toe te halen. En dat lukt niet/beperkt. Veelal omdat ze de vrij eenvoudige vraag “waarom bij jou en niet bij een ander?” niet weten te beantwoorden. Kijk naar de LinkedIn van uw kantoorgenoten en u begrijpt wat ik bedoel.
Lees ook vooral deze lichtvoetige benadering van Personal Branding.
Saillant detail: er wordt in de (vak)pers veel gesproken en geschreven over de “neergang” van “de Zuid As”. Twee van de drie genoemde kantoren in het artikel zijn niet gevestigd in Amsterdam.
Toeval of …..?
